“Jeetje Peg, jij hebt je kinderen wel gestimuleerd om naar het buitenland te gaan”
“Jeetje Peg, jij hebt je kinderen wel gestimuleerd om naar het buitenland te gaan”
Ik merk dat ik in de weerstand ga, meteen wil roepen “nee, dat is helemaal niet waar”.
Maar ja, feit blijft toch echt dat ook mijn jongste dochter heeft besloten om 5 maanden naar de andere kant van de wereld te vertrekken om daar Engels te leren. Kan ook dichterbij, toch?
Na even analyseren zeg ik: “Nee mam, ik heb mijn kinderen geleerd om hun gevoel te volgen, dat is wat anders. Liever niet zelfs dat buitenland….”
“Ja”, zei ze. “Dat is inderdaad wat anders. Dat klopt. Je hebt ze geleerd hun eigen gevoel te volgen en daarmee hun eigen wereld te ontdekken.”
Mooi gezegd hè van mijn moeder...
En dat hun keuze dan vaak in het buitenland valt, ja daar kan ik niets aan doen. Maar gelukkig komen ze altijd weer terug. Dat is slechts een kwestie van tijd.
En ik heb -als troost- bij het uitzwaaien op het vliegveld altijd het liedje van Claudia de Breij in m’n hoofd:
't is oké als je gaat, want ik mis je zo graag
't is oké als je gaat, want wanneer ik je mis
weet ik weer hoe goed het is
dat jij bestaat
