Ik ben slachtoffer

Ik ben slachtoffer van sexueel grensoverschrijdend gedrag.

Ik zei nee.

Hij deed ja.

Ik was flabbergasted, schoot in de freeze

en liet het gebeuren.

Na een aantal jaar kreeg ik allerlei fysieke klachten; blaasontstekingen, op slot gaan. Ruim 5 jaar lang heb ik allerlei vormen van therapie gehad (seksuoloog, bekkenbodem en uiteindelijk een operatie) om het fysiek allemaal weer werkend te krijgen. Nooit heb ik deze klachten aan deze situatie gelinkt.

Tot dit in 2015 tijdens een emdr sessie voorbijkwam. Ik had de sessie voor een totaal andere vraag geboekt, maar dit kwam naar boven.

Na deze emdr sessie dacht ik: “o wow, dat dit zoveel impact heeft gehad”. En dat was het dan weer, verder stond ik er niet al te veel bij stil. Dat is dus wat het brein doet, het is te heftig, het is te pijnlijk, het brein stopt het weg. Maar the body knows…

De echte doorbraak kwam een aantal weken geleden bij de opleiding rake vragen. Mijn vraag ging weer totaal ergens anders over en ineens zit ik erin. Ik vecht, voel verdriet en doe heel hard m'n best om er niet bij te horen, maar de opstelling is duidelijk “jij ziet mij niet, maar jij hoort er ook bij hoor, jij hoort bij mij”.

Ik weet dat ze gelijk heeft, maar de weerstand is zo groot, zó groot.
En dan slaat het om, ik merk dat ik zo moe word, zo moe bén. Ik kan niet meer vechten. De tranen lopen over m'n wangen. “Ja, ik weet het” zeg ik, “ik hoor ook bij jou.” Pas daarna kwam ik erachter waar ze representant voor stond. Zij stond voor de groep “slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag.”

Meer dan de helft van de vrouwen tussen de 16 en 24 heeft te maken met seksueel grens overschrijdend gedrag. MEER DAN DE HELFT!
Ik had toen ook die leeftijd.

Waarom ik dit schrijf? Om het open te gooien om het bespreekbaar te maken.

Ik schrijf…

Ik schrijf voor alle slachtoffers (vrouwen en mannen) en voor alle daders (vrouwen en mannen). Trauma heeft invloed op je DNA, trauma wordt doorgegeven, cellen hebben een geheugen, the body knows...

Dus ik schrijf voor onze dochters, voor onze zonen.

Maak het bespreekbaar, je hoeft het niet alleen te doen.

Als je de pijn, het verlies in vertrouwen, het trauma niet aankijkt, blijft het bij je. Je lichaam vergeet het niet. Paniekaanvallen, blaasontstekingen, op slot gaan. Het zijn slechts symptomen van dat wat vanuit het onbewuste zichtbaar wil worden.

Ik liet het niet gebeuren, het gebeurde mij. Ik ben helaas, ook slachtoffer.