Een scheiding… wat blijft het toch heftig.. Hij vertelt over zijn vorige huwelijk, de aanloop naar de scheiding, “ik heb het met haar besproken, ik heb het aangegeven: ik ben niet meer gelukkig met jou, kunnen we elkaar ergens weer vinden? “
Maar wat doe je als er echt geen beweging in de ander zit? Twee jaar van alles geprobeerd en na 2 jaar kwam er een andere vrouw op zn pad, gewoon tijdens de wandeling met de hond, maar ja als je er voor open staat dan maakt het moment niet uit. Er bloeide iets op, wetend dat hij getrouwd was en toch was dat andere sterker.
Voordat de andere relatie doorzet, gaat hij weg bij zijn vrouw. Ze gaan definitief uit elkaar, maar hij voelt zich schuldig, hij is de dader, hij laat het gezin in de steek. Zij was het slachtoffer, want ja hé hij was “vreemd” gegaan. Omdat zijn schuldgevoel al knaagde is het des te makkelijker je in de daderrrol te laten duwen.
Maar hij is niet alleen weggegaan omdat jij niet goed genoeg bent, hij is ook weggegaan omdat hij jou meer liefde gunt dan dat hij jou kon geven,
Hij gunt zichzelf meer, maar hij gunt jou ook meer.
Hij heeft gekozen voor zijn eigen pad, hoe moeilijk ook, met 2 kinderen, maar wat geef je je kinderen mee als je blijft? Dat het oké is dat je jezelf niet meer herkent omdat je jezelf weg cijfert? Dat je blijft totdat je erbij neervalt? Koste wat het kost? Is dat de les die je je kinderen wil leren?
Uit liefde laat ik je gaan en uit liefde mag je mij loslaten, die zin die raakte.
Ben jij ook diegene die uit liefde loslaat of ben jij degene die zich in de steek gelaten voelt en de ander graag verwijten blijft maken?
Wees welkom en verwonder je over wat een opstelling voor je kan betekenen. Plan een hier alvast gratis telefonische sessie.
