Daar zit ik dan in mijn eentje op Guernsey (één van de kanaaleilanden) met een decafé cappuccino over de haven uit te kijken. Heerlijk! Manlief en de jongste 2 dochters zijn een uurtje geleden de zee op gegaan richting st-Vaast-la-hougue en ik ben daar niet bij, heel fijn! Raar hè? Ik vertrek morgen met de ferry naar Cherbourg (daar staat m’n auto) en rijd dan door naar st-Vaast-la-hougue, waar ik weer op onze zeilboot stap.
18 jaar geleden kregen we het zeilbootje van mijn ouders. Ons vaargebied was de Grevelingen. Na een heerlijk dagje zeilen met zon en wind gooiden we het anker uit en overnachtten we op het water. Na zonsondergang zagen we de maan en de sterren en al kabbelend en schommelend vielen we in slaap. Ieder vrij weekend en al onze vakanties brachten we hier met de kids en elkaar door.
Toen de kids klein waren, was de Grevelingen groot genoeg. Af en toe een uitstapje naar het Veerse meer of de Oosterschelde was voldoende. Maar hoe groter kids worden, hoe meer ruimte je nodig hebt, dus de keuze voor een grotere boot en een groter vaargebied was snel gemaakt. de zee op! Texel, Vlieland, Schiermonnikoog, Antwerpen, Blankenberge, Oostende alles lag binnen ons bereik.
Aangestoken door het enthousiasme van mijn man heb ik dit zeezeilen jarenlang geprobeerd. Lange dagen zeilen, lees moteren want die wind, die is er niet óf te veel óf niet in de juiste richting.
Dus lange dagen op rollende golven of hakken met wind tegen tij, misselijk soms kotsend over de reling en dan ben je nog niet eens op de helft van je vakantiebestemming. Na dit zeezeilen toch ruim 5 jaar geprobeerd te hebben, dacht ik: “Dit is niet mijn definitie van vakantie. Dit is duidelijk niet mijn pad, niet mijn koers.”
Dus deze zomer een nieuw concept. Ik ben met de auto naar Frankrijk gegaan. Hij heeft met onze middelste dochter ‘s nachts gezeild. Zij heeft afgelopen jaar de Atlantic Round trip gevaren met Laura Dekker dus zij zegt in tegenstelling tot wat ik zou zeggen, volmondig ja tegen zeezeilen met haar vader! Zij hoppen langs de kust met de boot. Ik hop langs de kust met de auto. Bij het weerzien in Cherbourg en het uitwisselen van alle verhalen is mijn conclusie: behalve het uitzicht op de maan heb ik helemaal niets gemist.
Ik hou zielsveel van mijn man, maar wat minder van zijn zeezeil-hobby. Dus moesten we wat zeilen bijzetten om weer samen dezelfde koers te varen. Ieder op z’n eigen manier.
Hulp nodig bij het zoeken naar jouw koers? Wil je hier eens over sparren in een gratis sessie? Plan hem hier! Je bent van harte welkom!
